Geregeld zie ik ouders hun best doen om mij te overtuigen van hun verhaal. Weet je, eigenlijk doet het er niet eens toe wie wat heeft gedaan en of ik met jullie verhaal mee ga of met die van de ander. Want wat willen jullie nu echt? Wil je gelijk of wil je (samen of apart) geluk? Daar draait het allemaal om.
Het gaat er mij ook niet om de “schuldige” te vinden. Waar twee kijven, hebben er twee een aandeel. Ik zeg bewust geen schuld want in een relatie zijn er geen schuldigen. Een relatie kan niet vanuit 1 kant teniet worden gedaan. Bij een relatie is het net als met communicatie: actie-reactie: geef je liefde dan krijg je liefde en vice versa.
De volgende keer als je ruzie hebt met de vader/moeder van je kind en je hem/haar of iemand anders probeert te overtuigen van jouw gelijk, vraag jezelf dan eens af wat je ermee wint als je gelijk krijgt? Word je gelukkig als je gelijk krijgt? En wordt de ander dat ook? En je kind?
Waar een winnaar is, is meestal ook een verliezer, met de kinderen altijd als grootse verliezers. Dus wat je eigenlijk moet afvragen, als je in een conflict terecht kom met de andere ouder, is: wil ik gelijk of wil ik geluk? Dat eerste heb je niet zelf in de hand, dat tweede zeer zeker wel! En een gelukkige ouder geeft een gelukkig kind. Dat willen we toch allemaal?